Ίβας ο Εδέσσης

(; – 457 μ.Χ.). Επίσκοπος Εδέσσης Συρίας (435-457). Ήταν δάσκαλος στην τοπική σχολή και ασπαζόταν τον νεστοριανισμό. Η θεολογική του ιδεολογία ταυτιζόταν με εκείνη του Διόδωρου (επίσκοπου Ταρσού), του Θεόδωρου του Μοψουεστίας και κυρίως του Θεοδώρητου του Κύρου, γεγονός που προκάλεσε την αντιπάθεια των μονοφυσιτών του 5ου και 6ου αι. μ.Χ. Ενίσχυσε τον νεστοριανισμό στη Συρία, αφού κατόρθωσε να επιβληθεί στον Πέρση επίσκοπο Χαλκηδόνας Μάρη. Καταδικάστηκε από τη Ληστρική Σύνοδο που έγινε το 449 στην Έφεσο, αθωώθηκε όμως από την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451), αφού αναθεμάτισε τον Νεστόριο. Το 543 ο Ιουστινιανός, για να συμβιβάσει τους μονοφυσίτες με την Εκκλησία, απαίτησε την καταδίκη των τριών Κεφαλαίων (δηλαδή του προσώπου και των συγγραμμάτων του Θεόδωρου Μοψουεστίας, του Θεοδώρητου και του Ί.) ως υπέρμαχων του νεστοριανισμού. Η Ε’ Οικουμενική Σύνοδος τα καταδίκασε ως αιρετικά το 553, πολύ μετά τον θάνατο του επισκόπου. Ο Ί. μετέφρασε στη συριακή γλώσσα πολλά έργα του επίσκοπου Ταρσού Διόδωρου και έγραψε υπόμνημα στις παροιμίες, ύμνους και ομιλίες.